Niebezpieczeństwo, jakie ludzie na siebie sprowadzają, powiększa świadomość, że sami są sobie winni
Niebezpieczeństwo, jakie ludzie na siebie sprowadzają, powiększa świadomość, że sami są sobie winni
Marcia L. Colish: Działanie wbrew sumieniu. Od klasycznej zagadki do koncepcji stoickiej
Zgodnie ze starożytną etyką eudajmonistyczną, gdy tylko poznamydobro, z natury do niego dążymy. Złe wybory etyczne biorą się z nieprawdziwych sądów rozumu. W teorii tej pojawia się problem, trudny do rozwiązania dla starożytnej filozofii: jak nasze wybory moralne mogą być sprzeczne z tym, co oceniamy jako dobre? Stoicy są zwolennikami
tego rodzaju eudajmonizmu, a nawet bardziej podnoszą stawkę. Stoicki mędrzec zawsze właściwie wszystko ocenia i działa w zgodzie z rozumem i naturą. Jest intencjonalnie skierowany ku dobru, nie może popełnić błędu czy wrócić na złą drogę. Mędrzec zawsze ma czyste sumienie – to wątek szczególnie kultywowany przez rzymskich stoików. Uzależniają oni wolę od rozumu, dlatego trudniej im odpowiedzieć na pytanie, jak możemy
działać wbrew sumieniu. Jeden z nich, Seneka, proponuje rozwiązanie, które przedstawia jako zgodne z tezą, że mędrzec, zwolennik stoicyzmu, czyni racjonalne prawo natury prawem swego własnego istnienia.
Przeczytaj cały tekst
Przeczytaj o książkce "Teoria i praktyka polityczna Marka Aureliusza"