Tomizm w Polsce po II wojnie światowej - Kazimierz Mikucki CR

Czwartym kierunkiem był tomizm (neoscholastyka, neotomizm), który wprost i w najszerszym zakresie nawiązywał do klasycznej filozofii greckiej (głównie Arystoteles) oraz myśli św. Tomasza z Akwinu. Był on obecny w Polsce od 1945 roku na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, na wydziałach teologicznych uniwersytetów Warszawskiego i Jagiellońskiego oraz w wyższych seminariach duchownych, diecezjalnych i zakonnych. Dwa wspomniane wydziały, w wyniku decyzji administracyjnych władzy państwowej z 1954 roku, zostały zlikwidowane.

Kazimierz Mikucki CR

Tomizm w Polsce po II wojnie światowej

rok wydania: 2015

wydawnictwo: Księgarnia Akademicka

Uważa się w gronie historyków filozofii, że po II wojnie światowej najważniejszą rolę odgrywały w Polsce cztery kierunki myśli filozoficznej. Pierwszym była filozofia analityczna, reprezentowana przez wielu uczniów Kazimierza Twardowskiego, założyciela szkoły lwowsko-warszawskiej, koncentrująca się na badaniach historycznych, a zwłaszcza logicznych i metodologicznych, przez co przyczyniła się do pogłębienia tzw. kultury myślenia filozoficznego. Drugim kierunkiem była filozofia marksistowska, nieco zróżnicowana przede wszystkim ze względu na związki z innymi nurtami myślowymi, pełniąca prawie przez półwiecze funkcję oficjalnej i instytucjonalnej filozofii socjalistycznego państwa polskiego, będącej  z reguły na służbie ideologii komunistycznej, która zwalczała wszelkie formy tzw. filozofii idealistycznej. Jej trwałą wartość  dostrzega  się  zasadniczo  w  dziedzinie  filozofii  nauki  i  metodologii  nauk, czego przykładem była poznańska szkoła metodologiczna (Jerzy Kmita i jego współ-pracownicy).  Trzecim  kierunkiem  była  fenomenologia,  zaliczana  do  filozofii  typu klasycznego,  reprezentowana  przez  Romana  Ingardena  i  jego  uczniów,  którzy  nie tylko popularyzowali niektóre idee Edmunda Husserla czy Maxa Schelera, ale też samodzielnie i twórczo rozwijali ich pomysły z zakresu ontologii oraz innych dyscyplin filozoficznych.  Czwartym  kierunkiem  był  tomizm  (neoscholastyka,  neotomizm), który  wprost  i  w  najszerszym  zakresie  nawiązywał  do  klasycznej  filozofii  greckiej (głównie Arystoteles) oraz myśli św. Tomasza z Akwinu. Był on obecny w Polsce od 1945 roku  na  Katolickim  Uniwersytecie  Lubelskim,  na  wydziałach  teologicznych uniwersytetów  Warszawskiego  i  Jagiellońskiego  oraz  w  wyższych  seminariach  duchownych, diecezjalnych i zakonnych. Dwa wspomniane wydziały, w wyniku decyzji administracyjnych władzy państwowej z 1954 roku, zostały zlikwidowane. W miejsce Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego zostały powołane w Krakowie  najpierw  Wydział  Teologiczny,  następnie  Papieska  Akademia  Teologiczna, a w końcu Uniwersytet Papieski Jana Pawła II. Kontynuacją zaś Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Warszawskiego była Akademia Teologii Katolickiej w Warszawie, przekształcona później w Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Przeczytaj wstęp do książki

Czy podobał się Państwu ten tekst? Jeśli tak, mogą Państwo przyczynić się do publikacji kolejnych, dołączając do grona MECENASÓW Teologii Politycznej Co Tydzień, redakcji jedynego tygodnika filozoficznego w Polsce. Trwa >>>ZBIÓRKA<<< na wydanie kolejnych 52 numerów TPCT w 2024 roku. Każda darowizna ma dla nas olbrzymie znaczenie!